ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 147 ជំពូក​ អាល់អាក់រ៉ហ្វ - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាថៃ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 147

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡۚ هَلۡ يُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

และบรรดาผู้ที่ปฏิเสธบรรดาโองการของเรา และปฏิเสธการพบอัลลอฮฺในวันปรโลกนั้น บรรดาการงานของพวกเขาที่เป็นส่วนหนึ่งของการแสดงถึงความจงรักภักดีต่อพระองค์ย่อมไร้ผล พวกเขาจะไม่ได้ผลบูญใดๆ จากการงานดังกล่าว เพราะพวกเขาขาดเงื่อนไขหนึ่ง คือ การศรักธา และในวันปรโลกพวกเขาจะไม่ได้รับการตอบแทนนอกจากสิ่งที่พวกเขาได้กระทำไว้ในโลกดุนยาเท่านั้น เช่น การปฏิเสธศรัทธาต่ออัลลอฮฺและการตั้งภาคีร่วมกับพระองค์ และแน่นอนที่สุดการตอบแทนนั้น คือ การที่พวกเขาต้องตกอยู่ในไฟนรกตลอดกาล

ក្នុង​ចំណោម​អត្ថប្រយោជន៍​នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:

• على العبد أن يكون من المُظْهِرين لإحسان الله وفضله عليه، فإن الشكر مقرون بالمزيد.

จำเป็นสำหรับบ่าวต้องเป็นคนในกลุ่มชนที่เปิดเผยความดีและความโปรดปรานของอัลลอฮฺที่มีต่อเขา เพราะการขอบคุณ(สำนึกในความดี)มักจะควบคู่กับการเพิ่มพูนเสมอ

• على العبد الأخذ بالأحسن في الأقوال والأفعال.

จำเป็นสำหรับบ่าวต้องเลือกทำสิ่งที่ดีกว่าเสมอ ทั้งการพูดและการกระทำ

• يجب تلقي الشريعة بحزم وجد وعزم على الطاعة وتنفيذ ما ورد فيها من الصلاح والإصلاح ومنع الفساد والإفساد.

จำเป็นต้องไขว่คว้าบทบัญญัติของศาสนาด้วยความมุ่งมั่น ทุ่มเท และตั้งใจแน่วแน่ในการเชื่อฟัง และปฏิบัติสิ่งที่มีในบทบัญญัตินั้นที่เป็นความดี และส่งเสริมให้ทำดี และห่างไกลจากความชั่วและไม่ส่งเสริมทำความชั่ว

• على العبد إذا أخطأ أو قصَّر في حق ربه أن يعترف بعظيم الجُرْم الذي أقدم عليه، وأنه لا ملجأ من الله في إقالة عثرته إلا إليه.

จำเป็นสำหรับบ่าวเมื่อได้ผิดพลาดหรือบกพร่องในสิทธิของพระผู้อภิบาลของเขา ต้องยอมรับด้วยความรู้สึกที่ผิดที่มหันต์ในสิ่งที่เขาได้กระทำไป และเขาไม่มีที่พึ่งใดในการถอดถอนความผิดนั้นได้นอกจากพระองค์เท่านั้น