ការបកប្រែអត្ថន័យ វាក្យខណ្ឌ 122 ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសា Pashto - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយគម្ពីរអាល់គួរអាន

វាក្យខណ្ឌ: 122

وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُوْنَ لِیَنْفِرُوْا كَآفَّةً ؕ— فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآىِٕفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُوْا فِی الدِّیْنِ وَلِیُنْذِرُوْا قَوْمَهُمْ اِذَا رَجَعُوْۤا اِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُوْنَ ۟۠

او نه ښایي مومنانو ته چې (د تل لپاره) ټول (جهاد) ته ووځي؛ نو ولې د هغوی له لویې ډلې څخه یوه کوچنۍ ډله ونه وتله چې په دین کې پوهه تر لاسه کړي، او خپل ټبر ووېروي کله چې هغوی ته را وګرځي، ګوندې هغوی (له ګناه) ډډه وکړي.