ការបកប្រែអត្ថន័យ វាក្យខណ្ឌ 135 ជំពូក​ អាលីអុិមរ៉ន - ការបកប្រែ​ជាភាសាអង់គ្លេស -មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយគម្ពីរអាល់គួរអាន

វាក្យខណ្ឌ: 135

وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ يُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ

And those who, when they commit a shameful act or wrong themselves, remember Allah and seek forgiveness for their sins^[60] – who can forgive sins except Allah? – and they do not persist in what they did knowingly.

[60] Abu Bakr (رضي الله عنه) reported that the Prophet (ﷺ) said: “There is no Muslim who commits a sin, then performs ablution, prays two rak‘ahs and asks Allah for forgiveness without Allah forgiving him”. [Abū Dāwūd: 1521, al-Tirmidhī: 406, Ibn Mājah: 1395]