ការបកប្រែអត្ថន័យ វាក្យខណ្ឌ 117 ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសាហ្វីលីពីន (អាល់ប៊ីសាយ៉ា) - មជ្ឍមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយគម្ពីរអាល់គួរអាន

វាក្យខណ្ឌ: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

Ang Allah nagpasaylo sa Propeta, sa Muhajirun (mga Muslim nga nanggibakwit ug mibiya sa ilang mga puloy-anan ug naadto sa Madina), ug sa Ansar (mga Muslim sa Madina), nga misunod kaniya (Muhammad) sa panahon sa kalisdanan, human nga ang kasing-kasing sa usa ka pundok kanila halos mulihis na (sa Matul-id nga Dalan), apan gidawat Niya ang ilang paghinulsol. Sa pagkatinuod Siya ngadto kanila Labing Buotan, ang Labing Maluloy-on.