Firo maanaaji Simoore. Simoore pellon - Eggo e haala Faarisi wonande Firo Alkur'aana raɓɓinaango. - Tonngoode hello ngon 463 - Musuwaɗe Alkur'aan Kirim

Aaya.: 41

اِنَّاۤ اَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْكِتٰبَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۚ— فَمَنِ اهْتَدٰی فَلِنَفْسِهٖ ۚ— وَمَنْ ضَلَّ فَاِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا ۚ— وَمَاۤ اَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَكِیْلٍ ۟۠

- ای رسول- به تحقیق که ما قرآن را برای مردم به حق بر تو نازل کردیم تا آنها را انذار دهی، و هرکس هدایت یابد سود هدایت او فقط به خودش بازمی‌گردد، زیرا هدایت او سودی به الله نمی‌رساند؛ و او تعالی از آن بی‌نیاز است، و هرکس گمراه شود، زیان گمراهی‌اش فقط بر خود او است، و گمراهی او زیانی به الله سبحانه نمی‌رساند، تو بر آنها گماشته نشده‌ای تا آنها را به هدایت مجبور سازی، و جز تبلیغ آنچه به ابلاغش فرمان یافته‌ای برعهدۀ تو نیست.

Aaya.: 42

اَللّٰهُ یَتَوَفَّی الْاَنْفُسَ حِیْنَ مَوْتِهَا وَالَّتِیْ لَمْ تَمُتْ فِیْ مَنَامِهَا ۚ— فَیُمْسِكُ الَّتِیْ قَضٰی عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْاُخْرٰۤی اِلٰۤی اَجَلٍ مُّسَمًّی ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّقَوْمٍ یَّتَفَكَّرُوْنَ ۟

الله ذاتی است که ارواح را در پایان اجل‌های‌شان قبض می‌کند، و هنگام خواب، ارواحی را که اجل آنها فرا نرسیده قبض می‌کند، آن‌گاه آنهایی را که به مرگشان حکم کرده است نگاه می‌دارد، و ارواحی را که هنوز بر مرگشان حکم نکرده است تا زمانی‌که در علم او سبحانه مشخص است بازمی‌گرداند، به‌راستی‌ برای مردمی‌که می‌اندیشند در این قبض و بازگردانیدن و میراندن و زنده‌ کردن دلایلی است بر اینکه ذاتی‌که این کارها را انجام می‌دهد بر برانگیختن مردم پس از مرگشان برای حسابرسی و جزا توانا است.

Aaya.: 43

اَمِ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ شُفَعَآءَ ؕ— قُلْ اَوَلَوْ كَانُوْا لَا یَمْلِكُوْنَ شَیْـًٔا وَّلَا یَعْقِلُوْنَ ۟

به تحقیق که مشرکان از میان بت‌های‌شان شفاعتگرانی گرفته‌اند که به جای الله از آنها منفعت را امید دارند، - ای رسول- به آنها بگو: آیا آنها را به عنوان شفاعتگر می‌گیرید حتی اگر نه برای شما و نه برای خودشان اختیار هیچ‌چیزی را نداشته باشند، و نیندیشند؛ چون آنها جمادات کری هستند که نه سخن می‌گویند، نه می‌شنوند، نه می‌بینند، نه سود می‌رسانند و نه زیان؟!

Aaya.: 44

قُلْ لِّلّٰهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیْعًا ؕ— لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— ثُمَّ اِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

- ای رسول- به این مشرکان بگو: تمام شفاعت‌ها فقط از آنِ الله است، و نزد او هیچ‌کس شفاعت نمی‌کند مگر به اذن او، و شفاعت نمی‌شود مگر برای کسی‌که الله از او راضی باشد. فرمانروایی آسمان‌ها و زمین فقط برای او است، سپس در روز قیامت برای حسابرسی و جزا فقط به‌سوی او بازگردانیده می‌شوید، آن‌گاه شما را در قبال اعمال‌تان جزا می‌دهد.

Aaya.: 45

وَاِذَا ذُكِرَ اللّٰهُ وَحْدَهُ اشْمَاَزَّتْ قُلُوْبُ الَّذِیْنَ لَا یُؤْمِنُوْنَ بِالْاٰخِرَةِ ۚ— وَاِذَا ذُكِرَ الَّذِیْنَ مِنْ دُوْنِهٖۤ اِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُوْنَ ۟

و هرگاه الله به تنهایی یاد شود دل‌های مشرکانی که به آخرت و رستاخیز و حساب و جزای آن ایمان ندارند رویگردان می‌شود، و هرگاه بت‌هایی که آنها را به جای الله عبادت می‌کنند یاد شوند به‌ناگاه شاد و مسرور می‌گردند.

Aaya.: 46

قُلِ اللّٰهُمَّ فَاطِرَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ عٰلِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ اَنْتَ تَحْكُمُ بَیْنَ عِبَادِكَ فِیْ مَا كَانُوْا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

- ای رسول- بگو: بارالها ای آفریدگار آسمان‌ها و زمین بدون نمونۀ قبلی، ای دانای آنچه نهان و آنچه آشکار است، و ذره‌ای از آن بر تو پوشیده نمی‌ماند، تو به تنهایی در روز قیامت میان بندگانت در آنچه که در دنیا اختلاف می‌ورزیدند داوری می‌کنی، و راستگو را از یاوه‌گو، و خوشبخت را از بدبخت مشخص می‌سازی.

Aaya.: 47

وَلَوْ اَنَّ لِلَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مَا فِی الْاَرْضِ جَمِیْعًا وَّمِثْلَهٗ مَعَهٗ لَافْتَدَوْا بِهٖ مِنْ سُوْٓءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ ؕ— وَبَدَا لَهُمْ مِّنَ اللّٰهِ مَا لَمْ یَكُوْنُوْا یَحْتَسِبُوْنَ ۟

اگر ستمكارانِ مشرک و گناهکار تمام چيزهايى كه در زمين است از جمله چیزهای گرانبها و اموال و غيره و چند برابر آن را داشته باشند، حاضر خواهند بود همه ی آن ها را در برابر رهايى خود از عذاب شديدی که پس از زنده شدن در روز قيامت می بینند فديه دهند، اما چنین امکانی برایشان فراهم نیست، و به فرض این که چنین چیزی داشته باشند از آن ها پذیرفته نمی شود، و از جانب الله، شكنجه و عذابی برایشان جلوه گر و پديدار مى شود كه گمانش را نمی کردند.

Hino jeyaa e nafooje Aayeeje on ka hello ɗoo.:

• النوم والاستيقاظ درسان يوميان للتعريف بالموت والبعث.

خواب و بیداری دو درس روزانه برای شناساندن مرگ و رستاخیز هستند.

• إذا ذُكِر الله وحده عند الكفار أصابهم ضيق وهمّ؛ لأنهم يتذكرون ما أمر به وما نهى عنه وهم معرضون عن هذا كله.

هرگاه الله به تنهایی نزد کافران یاد شود دل‌تنگ و اندوهگین می‌شوند؛ زیرا به اوامر و نواهی الله یادآوری می‌شوند درحالی‌که از تمام این موارد رویگردان هستند.

• يتمنى الكافر يوم القيامة افتداء نفسه بكل ما يملك مع بخله به في الدنيا، ولن يُقْبل منه.

کافر در روز قیامت برای نجات خود تمنای بخشيدن تمام دارایی دنیوی اش را می کند که نسبت به بخشش آن (در دنبا) بخل می ورزید، اما هرگز از او پذیرفته نخواهد شد.