Firo maanaaji Simoore. Simoore neemoraaɗi - Firo saamiiwo tonngaango he faccirde Alquraan tedduɗo oo - Tonngoode hello ngon 136 - Musuwaɗe Alkur'aan Kirim

Aaya.: 69

وَمَا عَلَی الَّذِیْنَ یَتَّقُوْنَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِّنْ شَیْءٍ وَّلٰكِنْ ذِكْرٰی لَعَلَّهُمْ یَتَّقُوْنَ ۟

আৰু যিসকলে আল্লাহক ভয় কৰে তথা তেওঁৰ আদেশ নিষেধ পালন কৰে, তেওঁলোকৰ পৰা এই অত্যাচাৰীসকলৰ কোনো হিচাপ লোৱা নহ'ব। তেওঁলোকৰ দায়িত্ব কেৱল এইখিনি যে, সিহঁতক পাপ কৰ্মৰ পৰা নিষেধ কৰা, যাতে সিহঁতৰ অন্তৰত আল্লাহৰ ভীতি সোমায় আৰু সিহঁতেও আল্লাহৰ আদেশ পালন কৰে আৰু তেওঁৰ নিষেধকৃত বস্তুৰ পৰা বিৰত থাকে।

Aaya.: 70

وَذَرِ الَّذِیْنَ اتَّخَذُوْا دِیْنَهُمْ لَعِبًا وَّلَهْوًا وَّغَرَّتْهُمُ الْحَیٰوةُ الدُّنْیَا وَذَكِّرْ بِهٖۤ اَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ ۖۗ— لَیْسَ لَهَا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَلِیٌّ وَّلَا شَفِیْعٌ ۚ— وَاِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا یُؤْخَذْ مِنْهَا ؕ— اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ اُبْسِلُوْا بِمَا كَسَبُوْا ۚ— لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِیْمٍ وَّعَذَابٌ اَلِیْمٌ بِمَا كَانُوْا یَكْفُرُوْنَ ۟۠

হে ৰাছুল! এই মুশ্বৰিকসকলক এৰি দিয়ক, যিসকলে ধৰ্মক খেল-ধেমালিৰ পাত্ৰ বনাইছে, আৰু ধৰ্মক উপহাস কৰে। ইহঁতে পাৰ্থিৱ জীৱনৰ প্ৰৱঞ্চনাত পৰিছে। হে নবী! মানুহক কোৰআনৰ দ্বাৰা উপদেশ দিয়ক, যাতে কোনো ব্যক্তিয়ে পাপ কৰ্মৰ কাৰণে সৰ্বনাশ নহয়, তেতিয়া আল্লাহৰ বাহিৰে আন কোনো সহায়ক নাথাকিব যাৰ পৰা সি সহায় বিচাৰিব। আৰু এনেকুৱা কোনো মধ্যস্ততাকাৰীও নাথাকিব যিয়ে ক্বিয়ামতৰ দিনা তাক আল্লাহৰ শাস্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব। যিদিনা কোনেও কোনো মুক্তিপণৰ বিনিময়ত মুক্তি নাপাব। এইসকল লোকেই গুনাহত পতিত হৈ নিজকে ধ্বংস কৰিছে। ক্বিয়ামতৰ দিনা সিহঁতক সিহঁতৰ কুুফুৰীৰ কাৰণে অত্যন্ত গৰম পানীয় পান কৰোৱা হ'ব আৰু কষ্টদায়ক শাস্তি দিয়া হ'ব।

Aaya.: 71

قُلْ اَنَدْعُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَا لَا یَنْفَعُنَا وَلَا یَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلٰۤی اَعْقَابِنَا بَعْدَ اِذْ هَدٰىنَا اللّٰهُ كَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ الشَّیٰطِیْنُ فِی الْاَرْضِ حَیْرَانَ ۪— لَهٗۤ اَصْحٰبٌ یَّدْعُوْنَهٗۤ اِلَی الْهُدَی ائْتِنَا ؕ— قُلْ اِنَّ هُدَی اللّٰهِ هُوَ الْهُدٰی ؕ— وَاُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۙ

হে ৰাছুল! এই মুশ্বৰিকসকলক কৈ দিয়ক যে, আমি আল্লাহক এৰি এনেকুৱা মূৰ্তিবোৰৰ পূজা-পাঠ কৰিম নেকি, যিবোৰে ক্ষতিও কৰিব নোৱাৰে আৰু উপকাৰো কৰিব নোৱাৰে। আৰু আল্লাহে আমাক তাওফীক দিয়া ঈমানৰ পৰা উভতি যাম নেকি, আৰু সেই সকল লোকৰ দৰে হৈ যাম নেকি যিসকলক চয়তানে পথভ্ৰষ্ট কৰিছে। যিসকলক এনেকৈ দিশহাৰা কৰিছে যে, সিহঁতে পথ বিচাৰি পোৱা নাই। সিহঁতৰ কিছুমান সঙ্গী এনেকুৱা আছে যিসকলে সিহঁতক সত্য পথৰ পিনে আহ্বান কৰে কিন্তু সিহঁতে তেওঁলোকৰ কথা নুশুনে। হে ৰাছুল! সিহঁতক কৈ দিয়ক যে, আল্লাহৰ হিদায়তেই হৈছে সত্য হিদায়ত, আল্লাহে আমাক আদেশ প্ৰদান কৰিছে যে, আমি যেন তেওঁৰ সন্মুখত নত হৈ যাওঁ। আৰু কেৱল তেওঁৰেই ইবাদত কৰোঁ, কাৰণ তেৱেঁই সকলোৰে ৰব্ব।

Aaya.: 72

وَاَنْ اَقِیْمُوا الصَّلٰوةَ وَاتَّقُوْهُ ؕ— وَهُوَ الَّذِیْۤ اِلَیْهِ تُحْشَرُوْنَ ۟

আৰু তেওঁ আমাক সৰ্বোত্তমৰূপে ছালাত প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ তথা তেওঁৰ আদেশ-নিষেধ পালন কৰি তাক্বৱা অৱলম্বন কৰাৰ আদেশ দিছে। কাৰণ ক্বিয়ামতৰ দিনা সকলোকে তেওঁৰ ওচৰতেই একত্ৰিত কৰা হ'ব। যাতে সকলোকে সিহঁতৰ কৰ্মৰ প্ৰতিদান দিব পাৰে।

Aaya.: 73

وَهُوَ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ بِالْحَقِّ ؕ— وَیَوْمَ یَقُوْلُ كُنْ فَیَكُوْنُ ؕ۬— قَوْلُهُ الْحَقُّ ؕ— وَلَهُ الْمُلْكُ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ ؕ— عٰلِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ ؕ— وَهُوَ الْحَكِیْمُ الْخَبِیْرُ ۟

তেৱেঁই সত্যৰ সৈতে আকাশমণ্ডল আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিছে। (সেই দিনটোক ভয় কৰা) যিদিনা আল্লাহে কোনো বস্তুক ক'ব, “হৈ যা” ফলত সেয়া হৈ যাব। ক্বিয়ামতৰ দিনা আল্লাহে যেতিয়া ক'বঃ উঠা, তেতিয়া সকলোৱে উঠিব। তেওঁৰ কথা চিৰসত্য, সেইটো বাস্তৱায়িত হ'বই হ'ব। ক্বিয়ামতৰ দিনা কেৱল তেওঁৰেই ৰাজত্ব চলিব, যেতিয়া ইছৰাফীলে শিঙাত দ্বিতীয় বাৰ ফুঁ দিব। তেওঁ প্ৰকাশ্য অপ্ৰকাশ্য সকলো বিষয়ে অৱগত। তেওঁ সৃষ্টি কৰাত আৰু নিয়ন্ত্ৰণত মহা প্ৰজ্ঞাৱান, তেওঁ সৰ্বজ্ঞ, তেওঁৰ পৰা কোনো বস্তু গোপন নহয়। তেওঁৰ ওচৰত প্ৰকাশ্য আৰু অপ্ৰকাশ্যৰ মাজত কোনো পাৰ্থক্য নাই।

Hino jeyaa e nafooje Aayeeje on ka hello ɗoo.:

• الداعية إلى الله تعالى ليس مسؤولًا عن محاسبة أحد، بل هو مسؤول عن التبليغ والتذكير.

আল্লাহৰ প্ৰতি আহ্বান কৰা লোক সকলৰ দায়িত্ব হৈছে কেৱল পৌঁচাই দিয়া আৰু মানুহক স্মৰণ কৰাই দিয়া। হিচাপ-নিকাচৰ দায়িত্ব তেওঁলোকৰ ওপৰত নাই।

• الوعظ من أعظم وسائل إيقاظ الغافلين والمستكبرين.

উপদেশ হৈছে গাফিল আৰু অহংকাৰী ব্যক্তিক সচেতন কৰাৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ মাধ্যম।

• من دلائل التوحيد: أن من لا يملك نفعًا ولا ضرًّا ولا تصرفًا، هو بالضرورة لا يستحق أن يكون إلهًا معبودًا.

তাওহীদৰ প্ৰমাণসমূহৰ অন্যতম এটা প্ৰমাণ এই যে, যিয়ে ক্ষতি আৰু উপকাৰ কৰাৰ ক্ষমতা নাৰাখে তথা নিয়ন্ত্ৰণৰ অধিকাৰ নাই, তেনেকুৱা সত্ত্বা কেতিয়াও ইবাদতৰ যোগ্য হ'ব নোৱাৰে।