Translation of the Meanings Surah Adh-Dhāriyāt - Dari translation - Muhammad Anwar Badakhshani - Encyclopedia of the Noble Quran

ذاریات

Verse: 1

وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

قسم به بادهایی که (هر چیز را) با شدت پراگنده می‌کنند.

Verse: 2

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

قسم به ابرهای گران بار.

Verse: 3

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

قسم به کشتی‌های که به آرامی می‌روند.

Verse: 4

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و قسم به فرشتگانی که کارها را (به امر الله) تقسیم می‌کنند.

Verse: 5

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

بی‌گمان آنچه که وعده داده می‌شوید راست است.

Verse: 6

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و حتما روز جزا (قیامت) واقع شدنی است.

Verse: 7

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

و قسم به آسمان که دارای راههای مختلف است.

Verse: 8

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

همانا شما در سخنان گوناگون سرگردان هستید.

Verse: 9

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

کسی که از آن (راه راست) منحرف شود (در آینده نیز از راه راست) باز گردانیده می‌شود.

Verse: 10

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

مرگ بر دروغگویان (که بدون دلیل و برهان در بارۀ قرآن و قیامت سخن می‌گویند).

Verse: 11

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

کسانی که ایشان در نادانی و بی‌خبری غرقند.

Verse: 12

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

می‌پرسند: روز جزا چه وقتی خواهد بود؟

Verse: 13

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

روزی که آنان بر آتش عذاب داده شوند.

Verse: 14

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

(گفته شود) بچشید عذاب تان را، این همان عذابی است که در بارۀ آن عجله داشتید.

Verse: 15

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

البته پرهیزگاران در باغها و چشمه سارها خواهند بود.

Verse: 16

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

چیزهایی را که پروردگارشان به آنان می‌دهد بدست می‌آرند. چون آنان پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند.

Verse: 17

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

آنان بودند که اندکی از شب را می‌خوابیدند.

Verse: 18

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحرگاهان (از پروردگارشان) آمرزش می‌خواستند.

Verse: 19

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموالشان برای گدا و بینوا حقی بود.

Verse: 20

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و در زمین برای یقین کنندگان نشانه‌هایی (قدرت الهی) است.

Verse: 21

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و در وجودتان (نشانه‌هایی قدرت الهی است) آیا نمی‌بینید؟

Verse: 22

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و روزی شما و آنچه وعده داده می‌شوید، در آسمان (مقرر) است.

Verse: 23

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

به پروردگار آسمان و زمین قسم که البته این (وعده) حق است، مانند آنکه شما سخن می‌گویید.

Verse: 24

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟

Verse: 25

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

وقتی که بر او وارد شدند پس گفتند: سلام (بر تو، و ابراهیم نیز) گفت: سلام (بر شما، و در دل گفت:) مردمان ناشناس هستید.

Verse: 26

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

پس آهسته به‌سوی خانواده‌اش رفت و گوساله فربه (و بریان شده) آورد.

Verse: 27

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس آن را نزدیک آنان نهاد (و) گفت: آیا نمی‌خورید؟!

Verse: 28

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

و (در دل) از ایشان احساس ترس کرد. گفتند: مترس، و او را به پسر دانا مژده دادند.

Verse: 29

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

پس همسرش (با شنیدن مژده فرزند) فریادکنان پیش آمد، و بر چهرۀ خود زد و گفت: پیرزنی نازا هستم (چگونه فرزندی به دنیا بیاورم؟!).

Verse: 30

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

فرشته‌ها گفتند: پروردگار تو این چینن گفته است، چون او باحکمتِ داناست.

Verse: 31

۞ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

(ابراهیم) گفت: ای فرستادگان کار شما چیست؟.

Verse: 32

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: همانا ما به‌سوی قوم مجرم و گناهکار فرستاده شده‌ایم.

Verse: 33

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا بر آنان سنگ‌هایی از گل بریزیم.

Verse: 34

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

که نزد پروردگارت برای (نابودی) اسرافکاران، نشان‌کرده شده است.

Verse: 35

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس هر کس از مؤمنان را که در آنجا بودند، بیرون کردیم.

Verse: 36

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

پس در آنجا جز یک خانه‌ای از مسلمانان نیافتیم.

Verse: 37

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و در آن قریه برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند، نشانه‌ای )برای عبرت( گذاشتیم.

Verse: 38

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در قصۀ موسی (نیز نشانه‌ای هست) وقتی که او را با دلیلی آشکار به‌سوی فرعون فرستادیم،

Verse: 39

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

پس با لشكر خویش روی گردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است.

Verse: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

پس ما او و لشکریانش را (به قهر خود) گرفتار کردیم و آنها را در دریا انداختیم در حالیکه او سزاوار سرزنش بود.

Verse: 41

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در (ماجرای) عاد (نیز عبرتهایی است) وقتی تند باد بی‌خیر و برکت را بر آنان فرستادیم.

Verse: 42

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

بر هر چیزی که می‌وزید آن را باقی نمی‌گذاشت مگر اینکه آن را چون استخوان پوسیده می‌گردانید.

Verse: 43

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و در قصۀ قوم ثمود نیز علامت عبرت گذاشتیم، وقتی که به ایشان گفته شد: تا مدتی (از نعمت‌های دنیا) مستفید شوید.

Verse: 44

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

پس از حکم پروردگارشان سرکشی کردند در نتیجه صاعقه (حادثۀ بیهوش کننده) ایشان را فرا گرفت در حالیکه نگاه می‌کردند.

Verse: 45

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

پس نه توان برخواستن را داشتند و نه توانستند از کسی کمک بطلبند.

Verse: 46

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و پیش از آنها قوم نوح را هلاک نمودیم؛ چون آنها قوم فاسق بودند.

Verse: 47

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را با قوت و توانمندی بنا نمودیم و يقينا ما وسعت دهنده‌ایم.

Verse: 48

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمین را هموار کردیم پس چه خوب هموار کننده‌ایم.

Verse: 49

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چیزی دو نوع (جفت) آفریدیم تا شما پند گیرید.

Verse: 50

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس (از شرک) به‌سوی (توحید) الله بگریزید، البته من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم.

Verse: 51

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و با الله معبود دیگر قرار ندهید، همانا من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم.

Verse: 52

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

هم چنین هیچ پیغمبری به‌سوی مردمان پیش از ایشان نیامده است مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است.

Verse: 53

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آیا یکدیگر را (به گفتن چنین سخنی) سفارش کرده‌اند؟! (نه) بلکه آنان قوم سرکش‌اند.

Verse: 54

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

لذا از آنان روی بگردان چون تو سزاوار نکوهش و ملامتی نیستی.

Verse: 55

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و (به مردم) پند ده یقینا که پند دادن به مؤمنان نفع می‌رساند.

Verse: 56

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و من جن و انس را نیافریدم مگر برای آنکه مرا عبادت کنند.

Verse: 57

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

من از آنها هیچ رزقی نمی‌خواهم. و نمی‌خواهم که به من طعام دهند.

Verse: 58

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

چون تنها الله روزی رسان و صاحب قدرت و نیرومند است.

Verse: 59

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

همانا برای کسانی که ظلم کردند نصیبی (از عذاب) مانند نصیب یارانشان (و هم مسلکان‌شان) دارند، پس نباید )عذاب را( به شتاب (از من) بخواهند.

Verse: 60

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس وای بر کافران از آن روزشان که وعده داده می‌شوند.